Smoczy Jeźdźcy

Będzie boleć?
Uśmiechnął się.
Okna są słabsze.
Podszedł do barierki i wskoczył na parapet trochę dalej. Rozbił okno łokciem, przy okazji przewracając się i wpadając do środka.

- Pan Tadeusz przybył - wyjąkał siadając wśród odłamków szkła. Na szczęście żaden nie wbił mu się w plecy. Wyciągnął tylko jeden kawałek z ręki powyżej łokcia i odrzucił go w kąt.

- Jak mu się zechce - uśmiechnął się i wstał, podciągając na parapecie.

- Słyszę cię, wariatko moja. - Usiadł na brzegu łóżka i sięgnął pod spód, łapiąc za rąbek sukienki. - Kochanie, czyżbyś się mnie bała?
Wyciągnął ją spod łóżka.

Złapał ją za rękę, ciągnąc na łóżko, a przy okazji położył się na wznak.

- No to co? W takich chwilach się to pieprzy. Pieprzy się wszystko.

Nie wiedział, która godzina, ale gdy się obudził, było jeszcze ciemno. Saphira leżała przy nim wtulona do niego, a ich ciała świetnie do siebie pasowały. Trzymali się za ręce przez sen.
Szybko zniknął w łazience, znajdując w szafie jakieś ciemne, postrzępione dżinsy i bieliznę, nic więcej.
Gdy wyszedł z włosów jeszcze spływała mu woda. Wyszedł na balkon i stanął przy barierce, wpatrując się w wschód słońca.

Westchnął i stanął w drzwiach, patrząc na nią.
- Jesteś taka piękna... - szepnął i zamknął oczy.