Smoczy Jeźdźcy

Wyszedł z jaskini. Dookoła padał śnieg. Zaczął przechadzać się wokół ruin... W pewnym momencie wśród białego śniegu dostrzegł czerwone plamy, a głęboko w śniegu czarny, maleńki kluczyk z karteczką.

Książka. Klucz. Znajdź...

Tym razem znając drogę o wiele szybciej tu dotarł. Najbardziej przerażała go myśl, że jeśli tekst z książki jest prawdą, a król Ardwenu zna drogę do Starego Tristram...
Zaczął rozglądać się  w miejscu, gdzie znalazł klucz. Śnieg sypał mu w oczy. Chodząc wśród ruin dostrzegł lekko zasypane ślady stóp.
-Cain...-szepnął.
Poszedł za śladami. Doprowadziły go jakby w serce ruin Tristram... Stał tam rozwalony kamienny domek. Przeszedł przez miejsce gdzie powinny być drzwi i zaczął się rozglądać.

Odwrócił się w stronę głosu. Mężczyzna stojący przy drabinie mógł mieć ponad czterdzieści lat, był wyposażony w topór i miecz. Pod skórzaną kamizelką mógł miecz jeszcze noże lub sztylet... Liczne blizny szpeciły jego ramiona i zarośniętą ciemną brodą twarz. Posiadał również niebieskie jak niebo oczy.
-Mam na imię Nihlathak, ale to ci się raczej nie przyda.
Sięgnął przerażony po swój dwuręczny miecz.
-Nie chcę walczyć-ciągnął Nihlathak.-Jestem po stronie Caina, a jeśli to cie uszczęśliwi to jest bezpieczny....
W duszy się uśmiechnął.
-...ale ledwo żywy. Gdybym był tu z moimi towarzyszami już byłbyś martwy, jednak przyszedłem ci coś wręczyć.
Z kieszeni spodni wyciągnął fioletową szkatułkę. Na oko miała około dziesięć cali długości.
O nic nie pytał, wziął skrzyneczkę i cofnął się z powrotem do posągu.
-Cain się wkrótce z tobą skontaktuje. Zajrzyj do skrzynki dopiero w obozie-warknął mężczyzna i zniknął.
Po jakiejś dłuższej chwili on tez zniknął.

z.t

-Leć...-mruknął do smoczycy.
-Żebyś znowu zniknął?
-Dam radę.
Smoczyca niechętnie odleciała.
Czego właściwie szukasz? Kłopotów? W takim razie znalazłeś.

-Tak było-warknął Nihlathak.-Póki Cain nie ośmielił się rzucić tego zaklęcia... On sprowadzi na nas zagładę!
Miecz wyleciał mu z dłoni. Padł w śnieg, a połamany miecz zniknął mu z oczu.

-Saphira!-krzyknął ze zdziwieniem.
Nihlathak warknął coś pod nosem. W tym samym momencie coś odrzuciło dziewczyne na kilka metrów i uderzyła w resztki po jakimś budynku.
-Oddaj dziennik! Tylko w nim są spisane zaklęcia Fary!
-Nie mam go! Zniknął!
Mężczyzna złapał go za bluzkę, podniósł na wysokość swojej twarzy i przygniótł do starego drzewa.
-Sam ci go dawałem, jeśli go nie oddasz, nie tylko ty ucierpisz. Cain już nie ma władzy nad barbarzyńcami, dobrze o tym wie. Arreat drży, a Starożytni nie powstrzymają demona na długo...
Puścił go.

Barbarzyńca wziął od niej dziennik.
-Klucz.
Zerwał z jego szyi czarny kluczyk.
-Nie zbliżajcie się do gór. Zwłaszcza nie wkraczajcie na Drogę Starożytnych. Korlic i Talic mogą się zdenerwować...
Zniknął im z oczu.