Smoczy Jeźdźcy

-Tajne coś. Możesz być pewna, że na tym pietrze łazienki nie znajdziesz.
Wstał i zacisnął zęby. Z jego czoła spłynęła kropla potu.
Nie walcz. Może się to źle skończyć...

Hahahaha... Nareszcie. Znajdźmy jeszcze tylko Azmodana...
-Nie!-krzyknął, a wzrok miał przerażony.
Oparł się o półkę, odwracając do niej tyłem. Coraz szybciej oddychał, starając się powstrzymać złość i strach.
-Hunter, odejdź...-wyszeptał.

No, no, no... Andariel, znów czekasz na Diablo? Teraz ja jestem najpotężniejszy. Być może wciąż najmłodszy... Wymagam posłuszeństwa.
Zacisnął palce na krawędzi szafki. Uderzył w nią pięścią.
-Wyjdź-zacisnął zęby.

-Hunter...-głos mu drżał.-... proszę... Wyjdź.

-Nie chcę ci zrobić krzywdy...
Chcesz. I to już! Nie! Nie opieraj się... bo poniesiesz konsekwencje!
W tym samym momencie poczuł, jak ból rozsadza mu głowę. Oparł się o półkę plecami i osunął na podłogę.

-Hunter!-krzyknął.-Nie dawaj się jej!
Nie masz dość? Ciesz się, że nie jestem swoim bratem. Diablo od razu by cię wykończył.

Nieśmiertelność... Wiesz, ja tak sobie siedzę na tym tronie i żałuje, i wzdycham, że nie mogę dołożyć Andariel... Zrobisz to za mnie? Może się jakoś inaczej dogadamy. Już dawno wylazł bym z tej twierdzy... tylko ten głupi kamień... I ta głupia trójka... myśli, że ze swoją bronią mnie powstrzymają. O, Tyrael coś do mnie mówi. Zniknę ci na chwilkę. Tyraelu, jeszcze będziesz mi potrzebny!

-Nie!-ryknął.
Hahaha, teraz się zabawimy...
Coś zmusiło go, by wyjął sztylet. Rozciął sobie głęboko nadgarstek.
Andariel i Lilith żywią się krwią wojowników, którzy przychodzą z nadzieja zgładzenia ich. Chciałem powiedzieć, mężczyzn. Szacunek mają tylko do barbarzyńców.