Smoczy Jeźdźcy

Wszędzie było pełno szkieletów, zwłaszcza czaszek. Zielonkawe ściany korytarzy mieszały swój odcień z nikłymi światłami pochodni. Zaprowadzili ich kilka poziomów w dół... Do czegoś jak lochy. Wrzucili go i Saph do osobnych celi, związując w dodatku nogi.
Barbarzyńcy zamknęli drzwi i zniknęli w drzwiach obok,  skąd chwilę później dobiegały śmiechy i ożywiona rozmowa.

Podsunął się do ściany i oparł o nią głową. Wiązy strasznie uwierały go w nadgarstki.
-Saph?-odezwał się cicho.

-Przepraszam cię... za to że cie w to wciągnąłem...

Uśmiechnął się do niej.
W tym momencie z sąsiedniego pomieszczenia wyszła wysoka, szczupła kobieta o czarnych, kręconych włosach spiętych w kucyk i zielonych oczach. Za nią wyszedł jeden z barbarzyńców.
-Mówiłam, że to syn Decarda...-mruknęła z uśmiechem.-Wyprowadzić go. Chętnie z nim... porozmawiam.

Podeszła do krat Saphiry.
-Skądś znam  twoją buźkę... No nic-odwróciła się do strażników.-Czekam na chłopaka w sali tortur...
W jej dłoni pojawił się sztylet.
-Mam nadzieję, że się dogadamy-uśmiechnęła się do niego i zniknęła w mroku korytarza. Strażnicy otworzyli jego cele, przecięli więzy na nogach i rękach i ruszyli z nim za kobietą.

Dłuższy czas później dwóch strażników wprowadziło go z powrotem. Ledwo szedł... Strażnicy go ciągnęli.
Wrzucili go do celi nawet nie związując.

Jęknął i podniósł się na kolana podtrzymując rękoma. Zaczął się krztusić własną krwią. Cały przód bluzki miał ze swojej własnej krwi, a od nadgarstka prawej ręki do łokcia kobieta wyryła mu napis "zdrajca krwi".