Anukis jest niebezpieczne szczególnie dzięki tej dolinie. Można spotkać tu węże rozmiarów smoków... które z każdym dniem rozmnażają się w poszukiwaniu nowych terenów do zamieszkania.

Ukradł Saphirze konia. No cóż.
Cienkim materiałem owinął sobie twarz, zostawiając oczy i podtrzymał kapturem. Na plecach miał miecz.
W pewnym momencie coś ściągnęło go z konia i postawiło na kolanach na ziemi, wykręcając ręce pomiędzy łopatki. Dostrzegł błysk ostrza. Końcówka sejmitaru uniosła mu kaptur, ukazując przy okazji twarz,
-No proszę. Młody Karino-słońce oślepiło go na chwilę, a potem dostrzegł przed sobą mężczyznę z zakrytą twarzą tak jak on miał, ale i tak widział jego kpiący uśmiech. Wokół niego stało jeszcze kilka koni, a na nich jeźdźcy.-Jerhyn skarżył się, że nie może dotrzeć na twój pogrzeb. Jakże beznadziejnie było go wysłuchiwać...

-Meshif-warknął przez zaciśnięte z bólu zęby, próbując się wyrwać.
-Jednak żyjesz. Skoro mnie opamiętasz... byliśmy przyjaciółmi.
-Byliśmy. Ale ostatnio dużo się zmieniło.
-Wciąż starasz się gryźć szczeniaku, chociaż jeszcze nie masz zębów. Puść go-rozkazał Meshif.
Mężczyzna za nim posłusznie go puścił.
-Tadashi...-westchnął po chwili.-Ja wciąż pamiętam. Dziś pozwolę ci odejść. Traktuj to jako rewanż.-Wsiadł na konia, a potem cała jego banda zniknęła.
Podniósł się z ziemi i ruszył do pałacu.

z.t